fluisteren werkw. Uitspraak: [ ˈflœystərə(n) ] Afbreekpatroon: fluis·te·ren Vervoegingen: fluisterde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gefluisterd (volt.deelw.) heel zachtjes praten, zonder je stembanden te laten trillen Voorbeeld: 'een geheimpje in iemands oor fluisteren' Synoniemen: ademen lispelen praten rondvertellen sissen ...
1) Ademen 2) Binnensmonds spreken 3) Fazelen 4) Femelen 5) Feziken 6) Half verstaanbaar iets zeggen 7) Hijgend praten 8) Kissevissen 9) Lispelen 10) Mompelen 11) Nauw hoorbaar spreken 12) Onduidelijk spreken 13) Onverstaanbaar spreken 14) Praten zonder stem 15) Prevelen 16) Rondvertellen 17) Sissen 1) Ademen 2) Femelen 3) Fezelen 4) Lispelen 5) Luisteren 6) Mompelen 7) Piepen 8) Praten 9) Prevelen 10) Sissen 11) Smiespelen 12) Smoezen 
heel zacht spreken (toon de herkomst via de etymologiebank)
heel zacht praten vb: hij fluisterde iets in mijn oor Tegenstelling: schreeuwen
•spreken met gedempte stem.
zacht spreken