fluisteren werkw. Uitspraak: [ ˈflœystərə(n) ] Afbreekpatroon: fluis·te·ren Vervoegingen: fluisterde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gefluisterd (volt.deelw.) heel zachtjes praten, zonder je stembanden te laten trillen Voorbeeld: 'een geheimpje in iemands oor fluisteren' Synoniemen: ademen lispelen praten rondvertellen sissen...
1) Prevelen 2) Onverstaanbaar spreken 3) Slissen 4) Praten zonder stem 5) Nauw hoorbaar spreken 6) Smiespelen 7) Smoezen 8) Mompelen 9) Zacht aan het oor zeggen 10) Zacht praten 11) Zacht spreken 12) Rondvertellen 13) Lispelen 14) Onduidelijk spreken 15) Vezelen 16) Ademen 17) Binnensmonds spreken 18) Fazelen 
heel zacht spreken (toon de herkomst via de etymologiebank)
heel zacht praten vb: hij fluisterde iets in mijn oor Tegenstelling: schreeuwen
'Fluisteren' is spreken zonder gebruik te maken van de trillingen van de stembanden. Fluisteren is minder goed verstaanbaar dan hardop spreken.
•spreken met gedempte stem.
zacht spreken