praten werkw. Uitspraak: [ ˈpratə(n) ] Afbreekpatroon: pra·ten Vervoegingen: praatte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gepraat (volt.deelw.) 1) met je mond woorden uitspreken Voorbeeld: 'binnensmonds praten' praten met volle mond (praten terwijl je eet) Jullie hebben makkelijk praten! (jullie hebben zelf niet de problemen ...
1) Wauwelen 2) Fluisteren 3) Babbelen 4) Raisonneren 5) Geluid van papegaai 6) Poekelen 7) Rappelen 8) Tateren 9) Rellen 10) Discussiëren 11) Kletsen 12) Klappen 13) Iets zeggen 14) Lullen 15) Een gesprek voeren 16) Spreken 17) Keuvelen 18) Kouten 19) Kakelen 20) Klassineren 21) Redeneren 22) Redekavelen 
spreken
het maken van een deal tussen renners tijdens de koers, wie gaat voor het klassement en wie voor de etappezege gaat bijvoorbeeld
spreken (toon de herkomst via de etymologiebank)
woorden uitspreken, iets zeggen vb: Kees is een jaar en hij kan nog niet praten
•zich met behulp van de stem uiten.
spreken