krenken werkw. Uitspraak: [ 'krɛŋkə(n) ] Afbreekpatroon: kren·ken Vervoegingen: krenkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekrenkt (volt.deelw.) iets zeggen waardoor je iemands gevoelens pijn doet Voorbeeld: 'Je hoeft maar iets over zijn geloof te zeggen, of hij voelt zich meteen diep gekrenkt.' Synoniemen: : kwetsen, grieven Syno...
1) Aanranden 2) Affronteren 3) Beledigen 4) Benadelen 5) Beschadigen 6) Blesseren 7) Deren 8) Froisseren 9) Grieven 10) Iemands gevoelens treffen 11) Kwetsen 12) Leed aandoen 13) Mortificeren 14) Pijn doen 15) Pijnigen 16) Pikeren 17) Plagen 18) Schenden 19) Steken 20) Striemen 21) Verdriet aandoen 1) Affronteren 2) Beledigen 3) Benadelen 4) Beschadigen 5) Blesseren 6) Froisseren 7) Grieven 8) Kwetsen 9) Mortificeren 10) Pikeren 11) Plagen 12) Pijn doen 13) Pijnigen 14) Schenden 15) Steken 16) Striemen 17) Taken 18) Vernederen 19) Verwonden 
zie krengen.
iets zeggen of doen waardoor je iemand pijn doet of boos maakt vb: met die opmerking heeft hij mij gekrenkt Synoniemen: beledigen kwetsen
kwetsen.
beschadigen, beledigen
beschadigen, beledigen