krenken werkw. Uitspraak: [ 'krɛŋkə(n) ] Afbreekpatroon: kren·ken Vervoegingen: krenkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekrenkt (volt.deelw.) iets zeggen waardoor je iemands gevoelens pijn doet Voorbeeld: 'Je hoeft maar iets over zijn geloof te zeggen, of hij voelt zich meteen diep gekrenkt.' Synoniemen: : kwetsen, grieven Syn...
1) Deren 2) Froisseren 3) Mortificeren 4) Grieven 5) Kwetsen 6) Verdriet aandoen 7) Aanranden 8) Beschadigen 9) Vernederen 10) Wonden 11) Leed aandoen 12) Affronteren 13) Beledigen 14) Schenden 15) Plagen 16) Benadelen 17) Pijn doen 18) Iemands gevoelens treffen 19) Striemen 20) Pikeren 21) Steken 22) Blesseren 
beschadigen, beledigen
beschadigen, beledigen (toon de herkomst via de etymologiebank)
iets zeggen of doen waardoor je iemand pijn doet of boos maakt vb: met die opmerking heeft hij mij gekrenkt Synoniemen: beledigen kwetsen
zie krengen.
beschadigen, beledigen
kwetsen.