ploffen werkw. Uitspraak: [ ˈplɔfə(n) ] Afbreekpatroon: plof·fen Vervoegingen: plofte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is geploft (volt.deelw.) (van iets dat valt) een dof geluid maken Synoniemen: exploderen neerploffen ontploffen plompen puffen springen uit elkaar springen verknallen verpaffen 4 definities...
1) Dof knallend geluid maken 2) Dof neervallen 3) Exploderen 4) Knallen 5) Knallend geluid voortbrengen 6) Knappen 7) Kwakken 8) Met een dof geluid vallen 9) Neerploffen 10) Ontploffen 11) Pletsen 12) Plompen 13) Puffen 14) Springen 15) Uit elkaar springen 16) Vallen 17) Verknallen 18) Verpaffen 1) Exploderen 2) Knallen 3) Kwakken 4) Ontploffen 5) Plompen 6) Puffen 7) Springen 8) Sputteren 9) Verknallen 10) Verpaffen 
Rustig toeren op een motor, bij voorkeur een met een- of tweecilinders.
met een dof geluid neervallen (toon de herkomst via de etymologiebank)
een kort en dof geluid maken vb: de tas plofte op de grond
is een methode om verdichte grond weer losser te maken. Onder hoge druk wordt er lucht in de verdichte grond `geploft`, waardoor de grond beweegt en er scheuren ontstaan. De kans is aanwezig dat de scheuren meteen weer dichtvallen. Daarom wordt er vaak tijdens het ploffen ook voedingsstoffen in de grond gespoten, zodat de scheuren open blijven staa...