radioactief bijv.naamw. Uitspraak: [ radijoɑkˈtif ] Afbreekpatroon: ra·dio·ac·tief gevaarlijke straling uitzendend natuurkunde Voorbeeld: 'radioactief afval' 
1) Gevaarlijk stralend 2) Eigenschap van sommige elementen 
Verband houdend met radioactiviteit, d.i. verband houdend met stoffen die samengesteld zijn uit een willekeurig bestanddeel dat ioniserende straling uitzendt of een dergelijk bestanddeel bevat.
materi?le of elektromagnetische straling uitzendend als gevolg van veranderingen in atoomkernen (toon de herkomst via de etymologiebank)
met een gevaarlijke straling vb: de omgeving is hier radioactief
het veranderen van een instabiel atoom in een ander atoom. Tijdens het veranderen zendt het atoom straling uit