rijden werkw. Uitspraak: [ ˈrɛidə(n) ] Afbreekpatroon: rij·den Vervoegingen: reed (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gereden (volt.deelw.) 1) voortbewegen op wielen Voorbeelden: 'langzaam rijden' , 'autorijden' , 'in twee dagen naar Madrid rijden' 2) voortbewegen op een rijdier Voorbeelden: 'paardrijden' , '...
1) Auto besturen 2) Autorijden 3) Berijden 4) Besturen 5) Chaufferen 6) Doen voortbewegen 7) Een voertuig besturen 8) In een gelid scharen 9) Karren 10) Koersen 11) Manier van reizen 12) Met een voertuig voortbewegen 13) Op wielen voortbewegen 14) Schaatsen 15) Toeren 16) Tuffen 17) Varen 18) Vervoeren 1) Autobesturen 2) Autorijden 3) Berijden 4) Chaufferen 5) Fietsen 6) Gerij 7) Karren 8) Koersen 9) Leiden 10) Paardrijden 11) Rollen 12) Schaatsen 13) Toeren 14) Tuffen 15) Vervoeren 16) Voortbewegen 17) Taxiën 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Rijden``] De kavallerist moet in het rijden, zoowel afzonderlijk als in het gelid onderwezen worden. Het onderrigt van den enkelen ruiter strekt zich uit tot de volgende punten: a. Op- en afstijgen. b. Aannemen van eene behoorlijke houding, waarbij men niet alleen daarop moet letten, dat d...
zich voortbewegen m.b.v. een rijdier of voertuig (toon de herkomst via de etymologiebank)
vooruit komen vb: deze auto kan niet meer rijden
• [erga] zich verplaatsen met behulp van een voertuig. • [ov] iemand met een voertuig ergens heen brengen. •zich voortbewegen op een rijdier (bijv. een paard).
zich voortbewegen in of op een voertuig
zich voortbewegen in of op een voertuig
van schepen bij ruw weer: heftig bewegen. Ook heien genoemd. ACHTER HET ANKER LIGGEN RIJDEN: achter een krabbend anker liggen. RIJDEND PONTVEER: in feite geen vaartuig maar een over de bodem van het vaarwater rijdende constructie met een dek dat genoegzaam boven het wateroppervlak uitsteekt. Zie ook veerwagen.
[Soldatentaal, 1914] rijden op een vak: er niets van weten. Rijden op een examen: het niet weten.
Voor ankerafgemeerd in langsscheepse richting heen en weer bewegen. Zie ook Afrijden.