ruiken werkw. Uitspraak: [ ˈrœykə(n) ] Afbreekpatroon: rui·ken Vervoegingen: rook (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geroken (volt.deelw.) 1) met je neus waarnemen Dat kan ik toch niet ruiken! (dat kan ik toch niet weten) 2) een bepaalde geur verspreiden Voorbeelden: 'naar kaneel ruiken' , 'Het ruikt hier ee...
1) Bespeuren 2) Geuren 3) Inademen 4) Luchten 5) Meuren 6) Olfactie 7) Opsnuiven 8) Reukzin 9) Rieken 10) Snuffelen 11) Stinken 12) Walmen 1) Een geur inademen 2) Een geur verspreiden 3) Een geur waarnemen 4) Geur inademen 5) Geur opsnuiven 6) Geur opsporen 7) Geur verspreiden 8) Geuren 9) Gewaarworden 10) Lucht krijgen van 11) Luchten 12) Met de neus waarnemen 13) Meuren 14) Reuk inademen 15) Reuk verspreiden 16) Rieken 17) Stinken 18) Walmen 
een geur waarnemen of verspreiden (toon de herkomst via de etymologiebank)
waarnemen met je neus vb: ik ruik al wat we eten
een geur geven of opnemen
een geur geven of opnemen
aroma vaststellen, zie ook proeven
het waarnemen van geur met een neus (geurzintuig)