stamelen werkw. Uitspraak: [ ˈstamələ(n) ] Afbreekpatroon: sta·me·len Vervoegingen: stamelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestameld (volt.deelw.) met moeite en met onderbrekingen praten of (iets) zeggen Voorbeeld: 'Hij was zo verliefd dat hij alleen maar lieve woordjes kon stamelen.' Synoniemen: hakkelen haperen stotteren 4 ...
1) Frazelen 2) Gebrekkig praten 3) Gebrekkig spreken 4) Gebroken praten 5) Hakkelen 6) Hakkelend praten 7) Haperen 8) Haperend spreken 9) Niet behoorlijk uit zijn woorden komen 10) Niet vloeiend praten 11) Onzeker praten 12) Onsamenhangend spreken 13) Spraakgebrek 14) Stotteren 1) Hakkelen 2) Haperen 3) Stameren 4) Stotteren 5) Traulisme 
gebrekkig spreken (toon de herkomst via de etymologiebank)
het met moeite en onderbrekingen zeggen vb: hij stamelde dat hij spijt had
•onsamenhangend en onzeker spreken. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
gebrekkig spreken