snokken werkw. Uitspraak: [ 'snɔkə(n) ] Afbreekpatroon: snok·ken Vervoegingen: snokte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gesnokt (volt.deelw.) 1) schokkende of trekkende bewegingen maken Voorbeeld: 'Bij het paardrijden mag je niet te hard snokken aan de teugels.' Synoniem: schokken 2) masturberen Voorbeeld: '...
1) Rukken 2) Zich met schokken bewegen 1) Rukken 
rukken, snikken (toon de herkomst via de etymologiebank)
1) rukken aan iets 2) iets uit of van een bepaalde plaats rukken 3) met rukken of schokken bewegen 4) iets met rukken of schokken bewegen 5) krachtig en met korte halen trekken aan een sigaret
rukken (aan) - Voorbeeld: ‘En de zwarte man stond buiten op 't plankier, te snokken aan 't touwtje van zijn draaiende ster’snikken - Voorbeeld: ‘Binst dat Wies vertelde zat Lida met 't wezen gedoken in haar voorschoot stil te snokken aan heur wee’
in het visnet geraken. Wordt ondermeer in de zegenvisserij van zalm gezegd. Ook stoten en lopen genoemd.[Links: Diverse termen inzake de visserij .]