stoten werkw. Uitspraak: [ ˈstotə(n) ] Afbreekpatroon: sto·ten Vervoegingen: stootte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestoten (volt.deelw.) 1) (iets) onbedoeld en hard tegen iets aan laten komen Voorbeeld: 'je been stoten tegen een stoelpoot' 2) (iets) door een stoot (1) verplaatsen Voorbeeld: 'een vaasje ...
1) Betasten 2) Beuken 3) Biljarten 4) Biljartterm 5) Bonken 6) Bonzen 7) Botsen 8) Botsen tegen 9) Bruuskeren 10) Dokken 11) Duwen 12) Haperen 13) Hard duwen 14) Hevig duwen 15) Hobbelen 16) Horten 17) Omhoogtillen 18) Pijnlijk treffen 19) Pillen 20) Pompen 21) Porren 22) Rammeien 23) Rammen 24) Schokken 1) Botsen 2) Bruuskeren 3) Duwen 4) Haperen 5) Hobbelen 6) Horten 7) Pompen 8) Porren 9) Rammeien 10) Rammen 11) Schokken 12) Stampen 13) Stokken 14) Stompen 15) Struikelen 16) Stuiken 17) Stuiten 18) Totteren 19) Bonken 
een stoot geven (toon de herkomst via de etymologiebank)
er hard tegenaan komen vb: ik heb me gestoten aan die stoel
een duw geven, schokken
een duw geven, schokken
1> onverwacht sterk in de vaart gestuit worden, zoals wanneer men tegen een ondiepte vaart of wanneer men, al dan niet gemeerd liggend, met enige snelheid tegen de oever of kade komt. 2> in het visnet geraken. Wordt ondermeer in de zegenvisserij van zalm gezegd. Ook snokken of lopen genoemd.[Links: Diverse termen inzake de visserij .]
In een duikvlucht op een prooi neervallen van een stootvogel (z.o. slaan, stootvogel)..
passim stampen.