uitbijten werkw. Afbreekpatroon: uit·bij·ten Verbuigingen: beet uit Vervoegingen: uitgebeten (volt.deelw.) 1) door een bijtende stof aantasten 2) door te bijten (met tanden) wegnemen uit 3) vrijmaken door het hakken van bijten (in het ijs) . Synoniemen: uitlogen uitvreten 2 definities...
1) Aantasten 2) Aanvreten 3) Etsen 4) Invreten 5) Uitetsen 6) Uitlogen 7) Uittesten 8) Uitvreten 9) Wegbranden 1) Corroderen 2) Etsen 3) Invreten 4) Uitetsen 5) Uitlogen 
door het hakken van wakken, bijten, een schip door het ijs uit de haven in vrij water brengen. Ook als doorijzen of bijten bekend.
Techniek waarbij een zuur op een aquatintgrondlaag wordt gedruppeld of geschilderd, zodat lokale, gereguleerde uitbijting ontstaat