vastzitten werkw. Uitspraak: [ ˈvɑstsɪtə(n) ] Afbreekpatroon: vast·zit·ten Vervoegingen: zat vast (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft vastgezeten (volt.deelw.) 1) zó zitten dat je het niet kunt bewegen Voorbeeld: 'Die dop zit vast, ik krijg hem niet van de fles.' Antoniem: loslaten 2) in de gevangenis zitten
1) Belemmering 2) Blijven hangen 3) Gevangen zijn 4) Gevangen zitten 5) Haperen 6) In het nauw zitten 7) In verlegenheid zijn 8) Klem zitten 9) Plakken 10) Steken 1) Brommen 2) Haperen 3) Klemmen 4) Klemzitten 5) Steken 
in de gevangenis zitten vb: mijn buurman heeft vastgezeten, maar nu is hij weer vrij
•onbeweeglijk gehouden worden.
met een vaartuig op de bodem van het vaarwater rusten of door ijs dusdanig ingeklemd zijn dat men niet meer weg kan. Ook vastliggen genoemd.