verstuiken werkw. Uitspraak: [ vərˈstœykə(n) ] Afbreekpatroon: ver·stui·ken Vervoegingen: verstuikte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verstuikt (volt.deelw.) (je enkel of voet) beschadigen doordat de banden van het gewricht te veel zijn opgerekt Voorbeeld: 'Hij heeft een verstuikte enkel.' Synoniemen: afzetten ontslaan ontwrich...
1) Afzetten 2) Licht ontwrichten 3) Omzwikken 4) Ontslaan 5) Ontwrichten 6) Verrekken 7) Verzwikken 8) Zwikken 1) Afzetten 2) Omzwikken 3) Ontslaan 4) Ontwrichten 5) Verrekken 6) Verzwikken 7) Zwikken 
de banden ervan rekken of scheuren vb: hij heeft zijn enkel verstuikt
verzwikken
door stoten, duwen, vervormen - Voorbeeld: ‘In de stilte, bij zijn trog, beraamde hij zijn boos ontwerp: een volle lepel van het blauw vergif in een brood mengen, dat brood in de oven