ontwrichten werkw. Uitspraak: [ ɔntˈfrɪxtə(n) ] Afbreekpatroon: ont·wrich·ten Vervoegingen: ontwrichtte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontwricht (volt.deelw.) (iets dat werkt, georganiseerd is) helemaal verstoren Voorbeeld: 'Door een stroomstoring in Utrecht is het treinverkeer in grote delen van het land ontwricht.' Synonie...
1) Zwikken 2) Verzwikken 3) Verstuiken 4) Verstoren 5) Verrekken 6) Verlammen 7) Luxeren 8) Uit zijn verband trekken 9) Uit zijn verband rukken 10) Desorganiseren 11) Afzetten 12) Ontkrachten 13) Ontredderen 14) Ontslaan 15) Ontzetten 
uit zijn verband rukken
uit zijn verband rukken (toon de herkomst via de etymologiebank)