verstuiken werkw. Uitspraak: [ vərˈstœykə(n) ] Afbreekpatroon: ver·stui·ken Vervoegingen: verstuikte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verstuikt (volt.deelw.) (je enkel of voet) beschadigen doordat de banden van het gewricht te veel zijn opgerekt Voorbeeld: 'Hij heeft een verstuikte enkel.' Synoniemen: afzetten ontslaan ontwric...
1) Verrekken 2) Afzetten 3) Ontwrichten 4) Ontslaan 5) Verzwikken 6) Licht ontwrichten 7) Omzwikken 8) Zwikken 
de banden ervan rekken of scheuren vb: hij heeft zijn enkel verstuikt
verzwikken
door stoten, duwen, vervormen - Voorbeeld: ‘In de stilte, bij zijn trog, beraamde hij zijn boos ontwerp: een volle lepel van het blauw vergif in een brood mengen, dat brood in de oven