ver·wek·ken -wekte, h -wekt laten ontstaan; veroorzaken: angst ~; kinderen ~ , -doen ontstaan
verwekken werkw. Uitspraak: [ vər'wɛkə(n) ] Afbreekpatroon: ver·wek·ken Vervoegingen: verwekte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verwekt (volt.deelw.) (een kind) doen ontstaan Voorbeeld: 'Hij heeft een kind verwekt bij een collega.' Synoniemen: opwekken 4 definities...
1) Aandoen 2) Aantelen 3) Aanwinnen 4) Doen ontstaan 5) Genereren 6) Gewinnen 7) In het leven roepen 8) Opwekken 9) Stichten 10) Teweegbrengen 11) Veroorzaken 12) Voortbrengen 13) Wekken 1) Opwekken 2) Stichten 3) Telen 4) Teweegbrengen 5) Veroorzaken 
de oorzaak zijn van de dingen die volgen vb: die opmerking verwekte veel onrust
maken, scheppen
Als een zaadje van de man een eicel van de vrouw binnendringt ben je bevrucht.