weerklinken werkw. Uitspraak: [ wer'klɪŋkə(n) ] Afbreekpatroon: weer·klin·ken Vervoegingen: weerklonk (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft weerklonken (volt.deelw.) (van een geluid) luid en ver hoorbaar zijn Voorbeeld: 'De luide muziek weerklonk door de straten.' Synoniem: galmen Synoniemen: echoën galmen hoorbaar zijn klinken nakl...
1) Echoën 2) Galmen 3) Helmen 4) Luiden 5) Nagalmen 6) Naklinken 7) Naklinkend geluid 8) Opklinken 9) Resoneren 10) Schallen 11) Schateren 12) Tonen 13) Weergalmen 14) Weerkaatsen 15) Weerschallen 1) Echoën 2) Galmen 3) Luiden 4) Nagalmen 5) Naklinken 6) Resoneren 7) Schallen 8) Schateren 9) Weergalmen 10) Weerkaatsen 11) Weerschallen 
hard en ver klinken vb: een ontploffing weerklonk in de nacht