wiebelen werkw. Uitspraak: [ ˈwibələ(n) ] Afbreekpatroon: wie·be·len Vervoegingen: wiebelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gewiebeld (volt.deelw.) heen en weer bewegen bij het staan of zitten Voorbeelden: 'De vaas wiebelde en viel.' , 'Op je stoel zitten te wiebelen.' Synoniem: wankelen Synoniemen: heen en weer zwaaien schomme...
1) Heen en weer bewegen 2) Kwikkelen 3) Lutteren 4) Remelen 5) Schommelen 6) Schudden 7) Slingeren 8) Touteren 9) Tuitelen 10) Wankelen 11) Wantenweven 12) Wiegen 13) Wiemelen 14) Wipperen 1) Schommelen 2) Schudden 3) Slingeren 4) Touteren 5) Tuitelen 6) Wankelen 7) Wiegen 8) Wippen 9) Wipperen 
wankelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
onzeker lopen vb: de zieke Nino liep nog te wiebelen op zijn benen Synoniem: wankelen
wankelen