berokkenen werkw. Uitspraak: [ bəˈrɔkənə(n) ] Afbreekpatroon: be·rok·ke·nen Vervoegingen: berokkende (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft berokkend (volt.deelw.) (iets slechts) veroorzaken bij iemand Voorbeeld: 'iemand schade berokkenen' Synoniem: toebrengen Synoniemen: aandoen veroorzaken 3 definities...
1) Aanbrengen 2) Aandoen 3) Aanrichten 4) Aantrekken 5) Iets kwaads teweegbrengen 6) Teweegbrengen 7) Toebrengen 8) Veroorzaken 1) Aandoen 2) Teweegbrengen 3) Toebrengen 4) Veroorzaken 5) Verschaffen 
teweegbrengen (toon de herkomst via de etymologiebank)
veroorzaken - Woordfeit: Berokkenen is afgeleid van het Middelnederlandse werkwoord rocken, dat het zelfstandig naamwoord rocke(n) bevat. Een rocke(n) of spinrokken was een hulpmiddel bij het spinnen: een stok waarop men het vlas of de wol kon winden voordat men ging spinnen. Het werkwoord rocken betekende letterlijk `vlas of wol op het spinrokken ...
veroorzaken