kluiven werkw. Uitspraak: [ 'klœyvə(n) ] Afbreekpatroon: klui·ven Vervoegingen: kloof/kluifde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekloven/gekluifd (volt.deelw.) met je tanden vlees van een bot knagen Voorbeelden: 'op een kippenbotje kluiven' , 'gedachteloos op je potlood kluiven' Zie ook: kluif Synoniemen: knauwen sabbelen smikkele...
1) Eten 2) Afknagen 3) Afknabbelen 4) Bijten 5) Afknagen van een bot 6) Van het bot afbijten 7) Benen 8) Peuzelen 9) Met je handen eten 10) Smikkelen 11) Afbijten 12) Van het bot eten 13) Sabbelen 14) Knauwen 
knabbelen, knagen (toon de herkomst via de etymologiebank)
met de tanden en lippen vlees dat aan been vastzit bij kleine beetjes ervan afhalen kluivend eten; afkluiven bijtend sabbelen op iets werk hebben aan iets
•een bot in handen houden en er vlees van afhappen.
Kluiven is op een kluif kauwen. [basiswoordenlijst groep 4]
met de tanden vlees van bot halen