ontbreken werkw. Uitspraak: [ ɔndˈbrekə(n) ] Afbreekpatroon: ont·bre·ken Vervoegingen: ontbrak (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontbroken (volt.deelw.) er niet bij zijn, terwijl dat wel verwacht wordt Voorbeeld: 'Ik telde ze na en er ontbrak er één.' Het ontbreekt me aan... (ik heb niet voldoende...) Synoniemen: gemis mankere...
1) Afwezig zijn 2) Haperen 3) Mangelen 4) Mankeren 5) Gemis 6) Gebreken 7) Verzuimen 8) Missen 9) Vermissen 10) Schelen 11) Falen 12) Schorten 13) Gebrek 14) Niet aanwezig zijn 15) Niet aanwezig 
mankeren
mankeren (toon de herkomst via de etymologiebank)
er niet zijn, gemist worden vb: er ontbreken drie leerlingen in de klas
•niet aanwezig zijn terwijl dit wel zou moeten of verwacht wordt.
mankeren