Opsporingsbevoegdheid definitie

opsporingsbevoegdheid

bevoegdheid tot de opsporing van iemand of iets; bevoegdheid om iemand of iets op te sporen; meestal in het bijzonder: bevoegheid om onderzoek te doen naar strafbare feiten en/of naar de daders daarvan
Gevonden op https://anw.ivdnt.org/article/opsporingsbevoegdheid

---