de politierechter zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ poˈli(t)sirɛxtər ] Afbreekpatroon: po·li·tie·rech·ter Verbuigingen: politierechters (meerv.) rechter die eenvoudige strafzaken behandelt 
1) Juridisch ambtenaar 2) Vrederechter 3) Juridisch beroep 4) Beroep 5) Landrechter 
Rechterlijk college bestaande uit één rechter, dat minder ingewikkelde strafzaken behandelt.
Rechter die in zijn eentje strafzaken behandelt die niet zo ingewikkeld zijn en waarvoor ook niet meer dan een jaar gevangenisstraf kan worden opgelegd
Enkelvoudige kamer bij de arrondissementsrechtbank, aangewezen voor de behandeling van eenvoudige strafzaken. De politierechter kan maximaal zes maanden gevangenisstraf opleggen.
strafrecht: alleensprekende strafrechter die in niet al te ingewikkelde strafzaken een gevangenisstraf kan opleggen van ten ...
alleensprekende rechter, verbonden aan een rechtbank, aangewezen voor de vereenvoudigde behandeling van eenvoudige strafzaken waarin maximaal één jaar gevangenisstraf wordt opgelegd