stenigen werkw. Uitspraak: [ 'stenəxə(n) ] Afbreekpatroon: ste·ni·gen Vervoegingen: stenigde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestenigd (volt.deelw.) (iemand) doden door stenen op hem of haar te gooien Voorbeeld: 'Stenigen wordt in sommige landen nog wel gedaan, maar het is niet meer van deze tijd.' 
1) Primitief straffen 2) Met stenen gooien 3) Straffen 4) Ter dood brengen 5) Manier van doden 
met stenen doodgooien
met stenen doodgooien (toon de herkomst via de etymologiebank)
met stenen doodgooien