1) Rijm 
Van 'volrijm' spreekt men bij gelijkheid van klank (rijm) aan het einde van de beklemtoonde lettergrepen. Anders dan begin- of halfrijm, die in alle lettergrepen van een woord kunnen voorkomen, komt volrijm alleen voor aan het einde van de woorden.
de laatste woorden van twee zinnen rijmen als rond en hond
Term uit de prosodie voor die vorm van rijm waarbij de gelijkluidendheid tussen rijmvrager en rijmgever betrekking heeft op de desbetreffende beklemtoonde klinker en de eventueel direct daaraan voorafgaande en/of daarop volgende medeklinker(s), zoals in
Term uit de prosodie voor die vorm van rijm waarbij de gelijkluidendheid tussen rijmvrager en rijmgever betrekking heeft op de desbetreffende beklemtoonde klinker en de eventueel direct daaraan voorafgaande en/of daarop volgende medeklinker(s), zoals in: - O zwijg, wie daar luidruchtig sprak, Want gij staat voor een hart dat brak. (M. Nijhoff, ...
klankovereenkomst van klinkers en medeklinkers
zie: zuiver volrijm.