weerleggen werkw. Uitspraak: [ wer'lɛxə(n) ] Afbreekpatroon: weer·leg·gen Vervoegingen: weerlegde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft weerlegd (volt.deelw.) bewijzen dat (iets) niet klopt Voorbeeld: 'De theorie wordt weerlegd door de feiten.' Synoniemen: bestrijden ontkrachten ontzenuwen 4 definities...
1) Aanhechten 2) Aanvechten 3) Bestrijden 4) Confuteren 5) Dupliceren 6) Omverwerpen 7) Ontkrachten 8) Ontzenuwen 9) Refuteren 10) Repliceren 11) Rescontreren 12) Responderen 13) Tegenspreken 14) Verdedigen 1) Beantwoorden met tegenbewijzen 2) Bestrijden 3) De onjuistheid aantonen 4) Een zin met weerleggen 5) Ondervangen 6) Ontkrachten 7) Ontzenuwen 8) Refuteren 9) Rescontreren 10) Responderen 11) Straffen 12) Tegenbewijzen geven 13) Tegengaan 14) Tegenspreken 15) Tegenzeggen 16) Verdedigen 17) Zeggen dat iets niet waar is 
met argumenten aantonen dat het niet juist is vb: hij weerlegde mijn bewering met overtuiging
•een eerdere bewering ontkrachten.
rechtswetenschap: aantoonbaar of beargumenteerd tegenspreken. Bijv. de feiten die de wederpartij stelt zijn ~. ...