afschieten werkw. Uitspraak: [ 'ɑfsxitə(n) ] Afbreekpatroon: af·schie·ten Vervoegingen: schoot af (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft afgeschoten (volt.deelw.) 1) de lucht in of naar een doel schieten Voorbeelden: 'een raket afschieten' , 'rubberen kogels afschieten op de betogers' 2) doden met een schot Voor...
1) Afknallen 2) Afmaken 3) Afrasteren 4) Afscheiden 5) Afvuren 6) Doodschieten 7) Fusilleren 8) Lanceren 9) Losschieten 10) Schieten 11) Uitstralen 12) Vuren 13) Wegschieten 14) Werpen 1) Afknallen 2) Afmaken 3) Aftrekken 4) Afvuren 5) Doodschieten 6) Fusilleren 7) Lanceren 8) Losbranden 9) Lossen 10) Schieten 11) Vuren 12) Wegschieten 13) Werpen 
er een kogel uit laten komen vb: ze hebben het kanon afgeschoten
•met een schot doden. (+audio)
(geld) betalen, opdokken (VD A6) - Voorbeeld: ‘Vanneste is al bijhoudend genoeg, 't is een middel om hem te doen afschieten; op die manier krijgen we Clotielde goedkoop uitgezet’ (Minnehandel II 110)
1> het aanbrengen van (tijdelijke) houten ruimschotten. Dit wordt ondermeer gedaan om verschillende ladingen van elkaar te scheiden, maar ook, bijvoorbeeld bij het vervoer van een zeer beweeglijke lading als lijnzaad of slappe koemest, om het ruim te verkleinen opdat de lading tot tegen de luikenkap geladen kan worden, waardoor het vaster in ...