bewijzen werkw. Uitspraak: [ bəˈwɛizə(n) ] Afbreekpatroon: be·wij·zen Vervoegingen: bewees (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft bewezen (volt.deelw.) 1) aantonen dat iets waar of juist is Voorbeeld: 'Kun je bewijzen dat je al zestien bent?' zichzelf bewijzen (laten zien dat je iets goed kunt) 2) (iets positiefs)...
1) Aandoen 2) Aantonen 3) Adstrueren 4) Beamen 5) Betogen 6) Betonen 7) Betuigen 8) Documenteren 9) Evenceren 10) Evinceren 11) Hardmaken 12) Liquideren 13) Onderbouwen 14) Overtuigen 15) Presteren 16) Prouveren 17) Staven 18) Streven 19) Tonen 20) Waarmaken 1) Aantonen 2) Adstrueren 3) Betogen 4) Betonen 5) Betuigen 6) De waarheid aantonen 7) Demonstreren 8) Doen blijken 9) Hardmaken 10) Presteren 11) Staven 12) Staven met bewijsstukken 13) Tonen 14) Waarmaken 
met behulp van bewijsstukken aantonen (toon de herkomst via de etymologiebank)
laten zien dat het zo is vb: de politie kan niet bewijzen dat hij het gedaan heeft
•aantonen; staven. •betuigen; een dienst bewijzen.
aantonen
aantonen