blazen werkw. Uitspraak: [ ˈblazə(n) ] Afbreekpatroon: bla·zen Vervoegingen: blies (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geblazen (volt.deelw.) met getuite lippen krachtig lucht uit je mond laten gaan Voorbeelden: 'in je kopje blazen omdat je thee te heet is om te drinken' , 'op een trompet blazen' , 'De wind blaast me in het gezicht....
1) Doen waaien 2) Hijgen 3) Krachtig uitademen 4) Schuifelen 5) Waaien 6) Proesten 7) Lucht uitstoten 8) Wind maken 9) Tetteren 10) Pruisen 11) Poesten 12) Uitademen 13) Zingen van nachtuil 14) Sissen 15) Wind veroorzaken 16) Geluid van een kat 17) Angstgeluid van een kat 18) Met kracht uitademen 19) Puffen 
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (een schip) met blaasbalgen wind in een schip persen nadat het gekalfaterd was, om te zien of het dicht was.
met kracht uitademen
[slang] joint roken
hard rijden op een zwaar verzet
[jongerentaal] joint roken
met bolle wangen en getuite lippen diep uitademen vb: hij blies op zijn trompet
•een luchtstroom veroorzaken. •met een luchtstroom iets vervaardigen. •een blaasinstrument bespelen.
Roken
een geluidssignaal geven. In de binnenvaart is het gebruikelijker om van `blazen` dan om van `toeteren` te spreken.
Straattaal voor: Blowen