de deficiëntie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ defi'ʃɛn(t)si ] Afbreekpatroon: de·fi·ci·en·tie Verbuigingen: deficiënties (meerv.) 1) iets waarin je tekortschiet Voorbeeld: 'een wiskundedeficiëntie hebben' Synoniem: tekortkoming 2) tekort (van een bepaalde stof) medisch Voorbeelden: 'Deficiëntie ...
1) Gebrek 2) Tekort 3) Tekortschieten 1) Tekort 2) Tekortschieten 
tekort
tekort
het ontbreken van, tekort
Vermindering. Bijv. carnitinedeficientie = te weinig carnitine
Engels:Deficiency tekort
tekort.
Een afwijking aan de plant die wordt veroorzaakt door een de tekort aan of een totale afwezigheid van een nodige voedingsstof.
Gebrek, tekort
Afwijking ten opzichte van een standaard of norm.