forceren werkw. Uitspraak: [ fɔrˈserə(n) ] Afbreekpatroon: for·ce·ren Vervoegingen: forceerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geforceerd (volt.deelw.) 1) met geweld openmaken Voorbeeld: 'een slot forceren' 2) met dwang of geweld proberen te bereiken Voorbeeld: 'een beslissing forceren' een geforceerde gl...
1) Afbreken 2) Afdwingen 3) Beschadigen 4) Beëindigen 5) Doordrijven 6) Dwingen 7) Ontbinden 8) Opdringen 9) Openbreken 10) Openen 11) Opheffen 12) Overbelasten 13) Stukmaken 14) Verbreken 15) Verbrijzelen 16) Vormen 1) Afbreken 2) Afdwingen 3) Beëindigen 4) Beschadigen 5) Bruuskeren 6) Doordrijven 7) Dwingen 8) Kraken 9) Met geweld iets doordrijven 10) Met geweld iets doorzetten 11) Met kracht openen 12) Metaalbewerking 13) Noodzaken 14) Ontbinden 15) Opdringen 16) Openbreken 17) Opheffen 18) Overbelasten 19) Overweldigen 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Forceren``] Zich met geweld eenen doortogt banen
met geweld verbreken of openbreken; op onnatuurlijke wijze tot stand brengen (toon de herkomst via de etymologiebank)
met geweld openmaken vb: de deur is door de politie geforceerd
methode om op een soort draaibank een ronde zilveren plaat met behulp van een forceerstaal of rol (een stok met een gepolijst hard einde) tegen een draaiende klos te duwen zodat het metaal de vorm krijgt van deze klos.
met geweld openen
met geweld openen