krassen werkw. Uitspraak: [ ˈkrɑsə(n) ] Afbreekpatroon: kras·sen Vervoegingen: kraste (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekrast (volt.deelw.) 1) krassen (1) maken Voorbeeld: 'De kleuter zit te krassen in een schrift.' 2) door strepen of insnijden laten ontstaan Voorbeeld: 'je naam op de muur krassen' 3)...
1) Afschrappen 2) Beschadigen 3) Dierengeluid 4) Een rauw keelgeluid maken 5) Fiedelen 6) Gekraak 7) Gekras 8) Geluid van een raaf 9) Geluid van een uil 10) Graveren 11) Griffen 12) Inkervingen maken 13) Kerven 14) Knarsen 15) Kraken 16) Lichte insnijdingen maken 17) Onaangenaam geluid 18) Ontsieren 1) Gekraak 2) Gekras 3) Griffen 4) Inkerven 5) Knarsen 6) Krabben 7) Kraken 8) Ontsieren 9) Raspen 10) Rondscharrelen 11) Schenden 12) Schetsen 13) Schrabben 14) Schrapen 15) Schrappen 16) Snijden 17) Stommelen 18) Strepen 19) Uitwissen 20) Zagen 
een scherp geluid produceren, met een scherp voorwerp schrappen (toon de herkomst via de etymologiebank)
met een scherp voorwerp ergens krassen in maken vb: hij kraste zijn naam in de boom
een scherp geluid geven; inkervingen maken
een scherp geluid geven, inkervingen maken
Lijnen, krassen of insnijdingen aanbrengen in een oppervlak.