de radio-isotoop zelfst.naamw. (m.) Afbreekpatroon: ra·dio-iso·toop Verbuigingen: radio-isotopen (meerv.) , radioactieve isotoop, o.a. gebruikt voor de bestraling van kwaadaardige weefsels . 2 definities
kunstmatig radioactief gemaakte chemische stof die gebruikt wordt in de diagnostiek en behandeling van kanker.
Synoniem van radionucleïde (= radioactieve isotoop).
Stof of element dat stralingen uitzendt.