spreken werkw. Uitspraak: [ ˈsprekə(n) ] Afbreekpatroon: spre·ken Vervoegingen: sprak (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gesproken (volt.deelw.) 1) woorden zeggen Voorbeeld: 'De penningmeester zal in de vergadering spreken over de financiële situatie.' Antoniem: zwijgen Synoniem: praten 2) een gesprek hebben met...
1) Babbelen 2) Betogen 3) Communiceren 4) Converseren 5) Een rede houden 6) Een redevoering houden 7) Iets zeggen 8) In woorden uitdrukken 9) Kakelen 10) Keuvelen 11) Klanken vormen 12) Klappen 13) Kletsen 14) Kouten 15) Kwebbelen 16) Kwekken 17) Kwetteren 18) Manier van praten 19) Manier van zeggen 1) Babbelen 2) Communiceren 3) Converseren 4) Discoureren 5) Kakelen 6) Kallen 7) Keuvelen 8) Klappen 9) Kletsen 10) Kouten 11) Kwebbelen 12) Kwekken 13) Kwetteren 14) Onderhouden 15) Oraten 16) Oreren 17) Pleiten 18) Praten 19) Profereren 20) Redeneren 21) Rellen 22) Reppen 23) Roeren 24) Snateren 
praten (toon de herkomst via de etymologiebank)
•zich met behulp van de stem uiten. •"~ over" een bepaald onderwerp aansnijden.
praten
praten
Abstract: Het onder woorden brengen van ideeën, meningen gevoelens en ervaringen met een specifiek doel voor een specifieke persoon of groep. (Bron: Robbe 1999).