kakelen werkw. Uitspraak: [ ˈkakələ(n) ] Afbreekpatroon: ka·ke·len Vervoegingen: kakelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekakeld (volt.deelw.) 1) (van kippen) geluid maken Voorbeeld: 'Als ze zo kakelt, heeft ze een ei gelegd.' 2) (van mensen) hard praten, vaak zonder veel kennis Voorbeelden: 'Wat zitten...
1) Babbelen 2) Caqueteren 3) Klappen 4) Kleppen 5) Kletsen 6) Kwaadspreken 7) Kwakelen 8) Kwaken 9) Kwebbelen 10) Kwekken 11) Kwetteren 12) Praten 13) Ratelen 14) Rellen 15) Snappen 16) Snateren 17) Snebben 18) Spreken 19) Tokken 20) Wauwelen 21) Zwammen 1) Babbelen 2) Dierengeluid 3) Druk babbelen 4) Druk praten 5) Geluid van een kip 6) Geluid van kippen 7) Kippengeluid 8) Klappen 9) Kletsen 10) Kwaken 11) Kwebbelen 12) Kwekken 13) Kwetteren 14) Luid babbelen 15) Luid en druk praten 16) Praten 17) Praten zonder te handelen 18) Ratelen 19) Rellen 20) Roffelen 
kippengeluid maken, snateren (toon de herkomst via de etymologiebank)
tok tok roepen vb: de kippen zaten te kakelen op hun stokken
Geluiden die kippen maken. Alternatieven: kakelend
een geluid als een kip maken
het roepen van kippen