kakelen werkw. Uitspraak: [ ˈkakələ(n) ] Afbreekpatroon: ka·ke·len Vervoegingen: kakelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekakeld (volt.deelw.) 1) (van kippen) geluid maken Voorbeeld: 'Als ze zo kakelt, heeft ze een ei gelegd.' 2) (van mensen) hard praten, vaak zonder veel kennis Voorbeelden: 'Wat zitte...
1) Druk babbelen 2) Ratelen 3) Geluid van een kip 4) Geluid van kippen 5) Druk praten 6) Luid babbelen 7) Kletsen 8) Klappen 9) Wauwelen 10) Luid en druk praten 11) Dierengeluid 12) Babbelen 13) Zingen van een hen 14) Kippengeluid 15) Spreken 16) Zwammen 17) Rellen 18) Roffelen 19) Snateren 20) Praten zonder te handelen 
tok tok roepen vb: de kippen zaten te kakelen op hun stokken
een geluid als een kip maken
Kakelen is een soort van geluid maken. Kippen kakelen. [basiswoordenlijst groep 4]
het roepen van kippen
Geluiden die kippen maken. Alternatieven: kakelend
kippengeluid maken, snateren (toon de herkomst via de etymologiebank)