stuiten werkw. Uitspraak: [ ˈstœytə(n) ] Afbreekpatroon: stui·ten Vervoegingen: stuitte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft, is gestuit (volt.deelw.) tegen iets aan komen en terugkaatsen Voorbeeld: 'Bij het biljarten stuiten de ballen steeds tegen elkaar.' niet te stuiten zijn (niet tegengehouden kunnen worden) 'De opmars van die te...
1) Beletten 2) Bluffen 3) Botsen 4) Echoën 5) Fschijnen 6) Hinderen 7) Kaatsen 8) Ketsen 9) Onderdrukken 10) Opscheppen 11) Opsnijden 12) Pochen 13) Reflecteren 14) Schokken 15) Schragen 16) Schutten 17) Snoeven 18) Stelpen 19) Steunen 20) Stokken 21) Stoppen 22) Stoten 23) Stuiteren 24) Stuitjes 25) Stutten 1) Beletten 2) Botsen 3) Echoën 4) Hinderen 5) In zijn vaart belemmeren 6) Inhiberen 7) Irriteren 8) Niet verder kunnen 9) Onderdrukken 10) Ophouden 11) Opkeren 12) Opscheppen 13) Opstoppen 14) Reflecteren 15) Remmen 16) Schokken 17) Schragen 18) Schutten 19) Snoeven 20) Stelpen 21) Stoten 22) Stuiteren 
bluffen (toon de herkomst via de etymologiebank)
tot staan brengen, terugkaatsen
tot staan brengen
personen- en familierecht: ~ van een huwelijk: beletten dat een voorgenomen huwelijk plaatsvindt. Bijv. omdat het een schijnhuwelijk ...vermogensrecht: voorkomen dat verjaring plaatsvindt. ...