de taalkunde zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ 'talkʏndə ] Afbreekpatroon: taal·kun·de wetenschap die zich bezighoudt met hoe de taal van mensen in elkaar zit taalkunde Voorbeeld: 'Nederlandse taalkunde' Antoniem: letterkunde Synoniem: linguïstiek Synoniemen: linguïstiek 4 definities...
1) Alfawetenschap 2) Beoefening van de taalwetenschap 3) Grammatica 4) Linguïstiek 5) Taalkennis 6) Taalwetenschap 7) Wetenschap 1) Filologie 2) Grammatica 3) Linguïstiek 4) Taalwetenschap 5) Zinsontleding 
bestudeert de manier waarop talen in elkaar zitten vb: grammatica is onderdeel van de taalkunde
• [wetenschap] wetenschap die taal als onderzoeksobject heeft.
Wetenschappelijke bestudering van taal als een systeem; omvat de structuur, geluiden en betekenis, alsook de geschiedenis van de onderlinge relaties tussen talen en de culturele plaats die taal inneemt binnen het gedrag van de mens.