de tweeklank zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'tweklɑŋk ] Afbreekpatroon: twee·klank Verbuigingen: tweeklanken (meerv.) 1) combinatie van twee verschillende klinkers binnen een lettergreep taalkunde Voorbeeld: 'Nederlandse tweeklanken zijn 'au', 'ei' en 'ui'.' Synoniem: diftong 2) samenklank van twee verschi...
1) Ai 2) Au 3) Diftong 4) Ee 5) Ei 6) Oe 7) Ou 8) Ui 1) Diftong 2) Foneem dat uit twee klinkers bestaat die binnen een lettergreep in elkaar overgaan 3) Taalkundige term 
diftong (toon de herkomst via de etymologiebank)
Een samenklank van twee gelijktijdig klinkende tonen
• [taalkunde] een foneem dat uit twee klinkers bestaat die binnen één lettergreep in elkaar overgaan.