verdenken werkw. Uitspraak: [ vərˈdɛŋkə(n) ] Afbreekpatroon: ver·den·ken Vervoegingen: verdacht (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verdacht (volt.deelw.) denken dat iemand iets verkeerds heeft gedaan Voorbeelden: 'iemand verdenken van moord' , 'De politie verdenkt de buurman, maar er is geen bewijs dat hij het gedaan heeft.' Syn...
1) Aankijken 2) Beschuldigen 3) Betichten 4) Incrimineren 5) Mistrouwen 6) Soupçonneren 7) Wantrouwen 
denken dat hij iets verkeerds heeft gedaan vb: wij verdenken hem van fraude
•het vermoeden hebben van iets slechts.
wantrouwen: (verouderd) kwalijk nemen
strafrecht: redelijk vermoeden van schuld aan een strafbaar feit. Bijv. De Vlieger wordt verdacht van betrokkenheid bij afpersing. ...