verschalken werkw. Uitspraak: [ vər'sxɑlkə(n) ] Afbreekpatroon: ver·schal·ken Vervoegingen: verschalkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verschalkt (volt.deelw.) listig te pakken nemen en met smaak opeten Voorbeelden: 'Onze poes weet elke dag wel een muisje te verschalken.' , 'Met een onverwacht lobje verschalkte de spits de do...
1) Misleiden 2) Beetnemen 3) Foppen 4) Voor de gek houden 5) Inschrokken 6) Nuttigen 7) Bedotten 8) Door list vangen 9) Vangen 10) Verorberen 11) Verstrikken 
(door list) vangen
door list vangen (toon de herkomst via de etymologiebank)
(hier:) misleiden, te slim af zijn WOORDFEIT: In verschalken 'te slim af zijn' zit het woord schalk . Dat betekent nu 'deugniet, grappenmaker', maar had langgeleden vaak een ongunstige betekenis ('misdadiger'); de oudste betekenis is 'knecht'. De herkomst en de betekenisontwikkeling zijn omstreden. Naast de oudste betekenis 'te slim af zijn' heeft ...
misleiden, foppen.