verschalken werkw. Uitspraak: [ vər'sxɑlkə(n) ] Afbreekpatroon: ver·schal·ken Vervoegingen: verschalkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verschalkt (volt.deelw.) listig te pakken nemen en met smaak opeten Voorbeelden: 'Onze poes weet elke dag wel een muisje te verschalken.' , 'Met een onverwacht lobje verschalkte de spits de doe...
1) Bedotten 2) Beetnemen 3) Door list vangen 4) Foppen 5) Inschrokken 6) Misleiden 7) Nuttigen 8) Vangen 9) Verorberen 10) Verstrikken 11) Voor de gek houden 1) Bedotten 2) Foppen 3) Misleiden 4) Nuttigen 5) Vangen 6) Verorberen 7) Verstrikken 
door list vangen (toon de herkomst via de etymologiebank)
misleiden, foppen.
(hier:) misleiden, te slim af zijn - Woordfeit: In verschalken `te slim af zijn` zit het woord schalk. Dat betekent nu `deugniet, grappenmaker`, maar had langgeleden vaak een ongunstige betekenis (`misdadiger`); de oudste betekenis is `knecht`. De herkomst en de betekenisontwikkeling zijn omstreden. Naast de oudste betekenis `te slim ...
(door list) vangen