verwijten werkw. Uitspraak: [ vər'wɛitə(n) ] Afbreekpatroon: ver·wij·ten Vervoegingen: verweet (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verweten (volt.deelw.) (iemand) schuldig achten aan of beschuldigen van (iets) Voorbeelden: 'iemand iets verwijten' , 'Er valt hem niets te verwijten.' , 'We hoeven ons niets te verwijten.' Synoniem: kw...
1) Aanrekenen 2) Aantijgen 3) Aanwrijven 4) Afkeuren 5) Beknorren 6) Berispen 7) Berispend op een fout wijzen 8) Berisping 9) Beschuldigen 10) Betichten 11) Blameren 12) Gemoedstoestand 13) Gispen 14) Inwrijven 15) Kwalijk nemen 16) Laken 17) Laste (ten) leggen 18) Nadragen 19) Nahouden 20) Onder de neus wrijven 
laten blijken dat je het iemand kwalijk neemt vb: hij maakte haar een verwijt over haar te laat komen
verachten, honen, veroordelen