voorhouden werkw. Uitspraak: [ 'vorhɑudə(n) ] Afbreekpatroon: voor·hou·den Vervoegingen: hield voor (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft voorgehouden (volt.deelw.) 1) iemand een spiegel voorhouden (iemand het verkeerde van zijn of haar gedrag duidelijk maken) 2) (een verwachting of een idee over hoe de wereld in ...
1) Aanrekenen 2) Aanwrijven 3) Berispen 4) Beschuldigen 5) Blameren 6) Gispen 7) Laken 8) Nadragen 9) Vermanen 10) Vertonen 11) Verwijten 
voor iets of iemand houden vb: we hebben haar de trui voorgehouden om te zien of hij goed stond
voor iets of iemand houden
1> DE KOERS VOORHOUDEN gedurig in een bepaalde richting blijven varen. 2> een touw, draad of ketting welk van een spil of verhaalkop komt strak houden. Vergelijk voeren. Verouderde term. Tot in de 19de eeuw gebruikt. Ook afhouden genoemd. O.a. genoemd in Weekblad Schuttevaer 10-8-1907. Via Deplher.nl