waggelen werkw. Uitspraak: [ 'wɑxələ(n) ] Afbreekpatroon: wag·ge·len Vervoegingen: waggelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gewaggeld (volt.deelw.) lopen waarbij de bovenkant van je lichaam van links naar rechts beweegt Voorbeeld: 'De eendjes waggelden achter hun moeder aan.' Synoniemen: schommelen wankelen zwaaien Intensiverin...
1) Hompelen 2) Kwakkelen 3) Leuteren 4) Lobberen 5) Manier van lopen 6) Mank lopen 7) Niet constant van sterkte 8) Ongelukkig lopen 9) Onvast lopen 10) Schommelen 11) Touteren 12) Waggelbenen 13) Wakelen 14) Wankelen 15) Wankelend lopen 16) Zich wankelend voortbewegen 17) Zwaaien 18) Zwaaiend lopen 1) Lobberen 2) Schommelen 3) Touteren 4) Wankelen 5) Zwanken 6) Zwenken 7) Zwikken 
wankelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
heen en weer of op en neer gaan vb: de eend waggelde naar de vijver Synoniemen: schommelen wiegen
wankelen
wankelen
woord uit 1812, uitleg bij teksten van E.J. Potgieter (1808 - 1875) wankelen, niet vast staan.