waggelen werkw. Uitspraak: [ 'wɑxələ(n) ] Afbreekpatroon: wag·ge·len Vervoegingen: waggelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gewaggeld (volt.deelw.) lopen waarbij de bovenkant van je lichaam van links naar rechts beweegt Voorbeeld: 'De eendjes waggelden achter hun moeder aan.' Synoniemen: schommelen wankelen zwaaien Intensiveri...
1) Zwaaien 2) Ongelukkig lopen 3) Waggelbenen 4) Zwanken 5) Onvast lopen 6) Mank lopen 7) Lobberen 8) Manier van lopen 9) Touteren 10) Leuteren 11) Schommelen 12) Hompelen 13) Niet constant van sterkte 14) Kwakkelen 15) Zich wankelend voortbewegen 16) Zwaaiend lopen 17) Wankelend lopen 18) Wankelen 
wankelen
woord uit 1812, uitleg bij teksten van E.J. Potgieter (1808 - 1875) wankelen, niet vast staan.
wankelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
heen en weer of op en neer gaan vb: de eend waggelde naar de vijver Synoniemen: schommelen wiegen
wankelen