weerkaatsen werkw. Uitspraak: [ wer'katsə(n) ] Afbreekpatroon: weer·kaat·sen Vervoegingen: weerkaatste (verl.tijd enkelv.) 1) (licht of geluid) bij contact in een andere richting laten schijnen of klinken Vervoegingen: heeft weerkaatst (volt.deelw.) Voorbeeld: 'Het water weerkaatst het zonlicht.' Synoniem: reflecteren 2) ...
1) Botsen 2) Echoën 3) Galmen 4) Reflecteren 5) Resoneren 6) Schallen 7) Spiegelen 8) Stuiten 9) Terugkaatsen 10) Terugstoten 11) Terugwerpen 12) Weergalmen 13) Weerklinken 14) Weerschallen 15) Weerschijnen 16) Weerspiegelen 1) Echoën 2) Galmen 3) Reflecteren 4) Resoneren 5) Schallen 6) Spiegelen 7) Stralen 8) Stuiten 9) Terugkaatsen 10) Terugstoten 11) Terugwerpen 12) Weergalmen 13) Weerklinken 14) Weerschallen 15) Weerschijnen 
terug laten komen, laten kaatsen vb: het water weerkaatste het zonlicht
•door elastische botsing van richting veranderen.
geluid reflecteren