ontlokken werkw. Uitspraak: [ ɔntˈlɔkə(n) ] Afbreekpatroon: ont·lok·ken Vervoegingen: ontlokte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontlokt (volt.deelw.) laten zeggen of doen wat niet de bedoeling was Voorbeelden: 'iemand een glimlach ontlokken' , 'De interviewer ontlokte de nieuwe trainer de namen van alle basisspelers.' Synonieme...
1) Doen uiten 2) Uitvragen 1) Lokken 
•teweegbrengen (typisch van iets dat inherent aanwezig is, maar dat men niet zomaar wil prijsgeven): "iemand een lach ontlokken".