beschuldigen werkw. Uitspraak: [ bəˈsxʏldəxə(n) ] Afbreekpatroon: be·schul·di·gen Vervoegingen: beschuldigde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft beschuldigd (volt.deelw.) zeggen dat iemand iets (slechts) heeft gedaan Voorbeelden: 'iemand beschuldigen van diefstal' , 'iemand valselijk/vals beschuldigen' , 'onterecht beschuldigd w...
1) Aanbrengen 2) Aangeven 3) Aanklagen 4) Aankijkenop 5) Aanrekenen 6) Aantijgen 7) Aanwrijven 8) Accuseren 9) Belasten 10) Berispen 11) Betichten 12) Blameren 13) Crimineren 14) Gispen 15) Incrimineren 16) Inculperen 17) Laken 18) Nadragen 19) Taxeren 20) Verdenken 21) Verwijten 22) Voorhouden 23) Tijgen 1) Aanklagen 2) Aanrekenen 3) Aantijgen 4) Aanwrijven 5) Accuseren 6) Afgeven 7) Beklagen 8) Berispen 9) Betichten 10) Blameren 11) Gispen 12) Incrimineren 13) Inculperen 14) Laken 15) Nadragen 16) Opstaan 17) Ten laste leggen 18) Verdenken 19) Verwijten 20) Voorhouden 21) Wijten 22) Wroegen 
ten laste leggen (toon de herkomst via de etymologiebank)
Als je iemand ergens van beschuldigt, zeg je dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Een valse beschuldiging is dat je iemand ergens van beschuldigt die het niet gedaan heeft.
• [ov] iemand de schuld geven van iets.
ten laste leggen
ten laste leggen