I blaken werkw. Afbreekpatroon: bla·ken Verbuigingen: blaakte Verbuigingen: geblaakt 1) hitte uitstralen Voorbeelden: 'een blakend vuur' , 'in de blakende zon' 2) damp of walm verspreiden Voorbeeld: 'de kaars blaakt' 3) stralen, gloeien (van het gezicht) Voorbeeld: 'blaken van gezondheid' 4) ...
1) Branden 2) Gloeien 3) Gloeiende hitte afgeven 4) Gloren 5) In volkomen gezondheid 6) In vuur en vlam staan 7) Schroeien 8) Stralen 9) Uiterlijk goed zichtbaar zijn 10) Zichtbaar zijn 1) Branden 2) Gloeien 3) Stralen 
gloeien, in vuur en vlam staan (toon de herkomst via de etymologiebank)
gloeien.
branden, gloeien
het afbranden van aangroeisel en ongedierte van een houten schip. Verouderde term. Tegenwoordig spreekt men van branden. Ook blakeren genoemd. Dit werd vooral ook gebruikt als middel tegen de paalworm. Houten schepen in de visserij werden soms wekelijks op deze wijze behandelt. Ondermeer genoemd in: Mr. J. van Lennep Zeemanswoordenboek 1856.