knabbelen werkw. Uitspraak: [ ˈknɑbələ(n) ] Afbreekpatroon: knab·be·len Vervoegingen: knabbelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geknabbeld (volt.deelw.) met kleine hapjes eten Voorbeelden: 'knabbelen aan een stuk chocola' , 'knabbelen op een nootje' Synoniemen: kauwen peuzelen smikkelen 3 definities...
1) Bijten 2) Eten 3) Knagen 4) Knibbelen 5) Opeten 6) Peuzelen 7) Wauwelen 1) Bijten 2) Kauwen 3) Kluiven 4) Knagen 5) Knibbelen 6) Met kleine stukjes afbijten 7) Moffelen 8) Peuzelen 9) Smikkelen 10) Stukjes afbijten 11) Wauwelen 
met kleine beten knagen, kluiven (toon de herkomst via de etymologiebank)
er kleine stukjes af bijten vb: zij knabbelde aan een koekje
kort op iets bijten
kort op iets bijten